księgarnia

Węgry leżące między wschodem a zachodem zawsze szukały swojej tożsamości i miejsca na mapie Europy.Powstanie w 1848 roku, Pakt w Trianon w 1920, czy Rewolucja w 1956 roku to daty, które zna każdy Węgier i powoła się na nie w każdej rozmowie o tym, co się w kraju nie udało, a mogło.

Historia Polski zeszyt ćwiczeń vol. 1 jest pierwszym z niewielkich wydawnictw, jakie posłużą analizie używania przeszłości w przestrzeni publicznej. To fotograficzny zin i jednocześnie narzędzie, jakie pomaga mi w prowadzeniu w Murowanej Goślinie etnograficznych badań.

Spacer po lesie to prowokowanie i odkrywanie zbiegów okoliczności, które, pozornie nieistotne, stają się olśnieniami. Przy odrobinie szczęścia fotografia może przywoływać je jako echa doświadczonych momentów.

Fotografie Bogdana Konopki to stopklatki z przemijających sytuacji. Artysta poszukuje upływającego czasu zwracając oko aparatu w stronę architektury, pomników czy pejzażu. Wydobywa z nich romantyczne piękno i zmusza widza do zadumy nad historią. Opuszczone, zapomniane miejsca (strychy, kościoły, ulice i korytarze, a nawet salony gier wideo) przypominają o samotnej drodze człowieka przez życie.
Tytuł „Leçons de Ténèbres” („Lekcje Ciemności”) nawiązuje do kompozycji muzycznej Françoisa Couperina – utwór towarzyszył odprawianemu przed świtem nabożeństwu Ciemnej Jutrzni polegającym na rytualnym gaszeniu świec. Ta muzyka wyznacza Konopce czas wywoływania negatywu w kompletnej ciemności. To również metafora pracy w ciemni fotograficznej, którą artysta traktuje jako formę rytuału – momentu, w którym „rodzi się obraz”.

Martwa natura, to klasyka jeśli chodzi o sztuki wizualne. Zbiory nieruchomych elementów łączone ze sobą ze względów kompozycyjnych, a czasem także symbolicznych. Po niewielkie, nieożywione przedmioty chętnie sięgali i nadal sięgają malarze, fotografów którzy zajmują się tym gatunkiem jest zdecydowanie mniej. A takich mistrzów w tej dziedzinie jak Paweł Żak, którzy tworzą całe serie martwych natur można policzyć na palcach jednej ręki. Artysta od ćwierćwiecza porusza się w tym nurcie stale zaskakując widza kolejnymi cyklami.

20 lipca 1969 roku spełniło się jedno z najbardziej ambitnych marzeń w dziejach ludzkości. Tego dnia cały świat z zapartym tchem obserwował wydarzenia w kosmosie. Amerykański pojazd zmierzał do Księżyca, a miliardy ludzi przeżywały te emocje przy odbiornikach radiowych
i telewizyjnych. Słowa Neila Armstronga wypowiedziane z powierzchni Srebrnego Globu: „To jest mały krok człowieka, ale wielki skok dla ludzkości” przeszły do historii.

30 sierpnia 1992 roku wracaliśmy z niedzieli nad wodą. Ktoś z domowników otwierał właśnie drzwi, gdy usłyszałem dzwonek telefonu. Pobiegłem odebrać. Myślałem, że dzwoni Tata ze Stanów. Zamiast Taty usłyszałem kobiecy głos proszący kogoś dorosłego. Miałem 8 lat, a pani po drugiej stronie linii przekazała nam wiadomość, że mój Tata nie żyje. Wyjechał do Ameryki kilka lat wcześniej i znałem go tylko z kilku zdjęć i głosu w słuchawce.